Een rondleiding is in wezen een voordracht waarbij je gehoor langs de afbeeldingen loopt. Ook een rondleiding heeft een thema, een centrale gedachte of een vraag die samenhang brengt in het geheel.

Bij een rondleiding ben je uiteraard afhankelijk van dat wat er te zien is en in de volgorde waarin het zich voordoet. Dat vraagt extra veel voorbereiding. Het kan ook geen kwaad om vooral bij grote, drukke musea te vragen of het toegestaan is groepen rond te leiden.

Ondanks goede voorbereiding kan het voorkomen dat iets wat gisteren nog op een bepaalde plek in een museum hing daar vandaag niet meer is, of dat een gebouw waarover je wat had willen vertellen opeens in de steigers staat. Soms zal je flexibel moeten zijn en je improvisatietalent moeten aanboren.

Staand luisteren en kijken is extreem vermoeiend. Als je je publiek stimuleert om actief te kijken, te luisteren en te denken, wordt het minder moe dan wanneer het passief is.

Je kan je daarom het beste richten op datgene wat er daadwerkelijk te zien is. Informatie die bijdraagt aan inzicht in wat er te zien is en uitnodigt tot beter kijken heeft daarom de voorkeur boven plichtmatige achtergrondinformatie.

Meer nog dan bij een lezing kan een rondleiding aanleiding geven  voor discussie, voor samen kijken en overleggen over mogelijke interpretaties en inzichten.